آیا فیستول یک بیماری عفونی است؟
کانال مقعدی قسمت انتهایی دستگاه گوارش و شامل رکتوم و مقعد است. گاهی اوقات یک مسیر غیر طبیعی از کانال مقعد به پوست نزدیک مقعد تشکیل می شود که به آن فیستول مقعدی می گویند. فیستول مقعدی همچنین می تواند از کانال مقعد به سایر اندام ها مانند واژن یا مجاری ادراری ایجاد شود.
فهرست مطالب
چه کسانی در معرض خطر فیستول مقعدی هستند؟
داشتن آبسه مقعدی خطر ابتلا به فیستول مقعدی را افزایش می دهد. برخی شرایط خاص در قسمت تحتانی دستگاه گوارش یا ناحیه مقعد نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد. این شامل:
- کولیت
- بیماری کرون
- اسهال مزمن
- پرتودرمانی برای سرطان رکتوم
- آسیب یا جراحی در ناحیه مقعد
علائم فیستول مقعدی چیست؟
علائم آبسه مقعد و فیستول مقعدی می تواند مشابه باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد و تورم در اطراف ناحیه مقعد
- آبسه های مقعدی مکرر
- تب، لرز و احساس خستگی کلی
- احساس خستگی و بیماری
- قرمزی، التهاب یا خارش پوست اطراف دهانه مقعد
- تخلیه چرک در نزدیکی دهانه مقعد
- تخلیه خونی یا بدبو (چرک) از سوراخ اطراف مقعد. درد ممکن است پس از تخلیه فیستول کاهش یابد.
- خون ریزی
در صورت مشاهده هر یک از این علائم باید به پزشک مراجعه کنید.
فیستول مقعدی چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر علائمی دارید که به نظر می رسد فیستول مقعدی است، پزشک در مورد سوابق سلامتی شما سوال خواهد کرد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال شکاف فیستول در نزدیکی دهانه مقعد شما خواهد بود. آن ها ممکن است روی ناحیه مورد نظر فشار بیاورند تا ببینند آیا چرک خارج می شود و آیا درد احساس میکنید یا خیر؟
ممکن است از روش های مختلفی برای کمک به تشخیص استفاده شود. این شامل:
پروب فیستول: یک پروب بلند و نازک از طریق دهانه بیرونی فیستول هدایت می شود. ممکن است یک رنگ مخصوص برای کشف محل باز شدن فیستول تزریق شود.
آنوسکوپ: این یک اسکوپ ویژه است که برای بررسی داخل کانال مقعدی شما استفاده می شود.
تست های تصویربرداری که ممکن است شامل سونوگرافی یا MRI باشد که با استفاده از آهنرباهای مخصوص و کامپیوتر، از آن ناحیه عکس می گیرد.
در معاینه، یک سوراخ خارجی در پرینه ممکن است دیده شود. اینها می توانند کاملا باز باشند یا در بافت گرانوله پوشانده شوند. در معاینه رکتوم دیجیتال ممکن است یک دستگاه فیبری در زیر پوست احساس شود.
راه های درمان فیستول
درمان قطعی فیستول مقعدی تا حد زیادی به علت و محل آن بستگی دارد و گزینه های جراحی مختلفی در دسترس است. باید یادآور شویم که درمان فیستول مقعدی بدون روش های جراحی امکان پذیر نیست.
* برای کسانی که به دلیل بیماری کرون پری مقعدی (به دنبال تخلیه آبسه پری مقعدی) هستند، مدیریت پزشکی بیماری کرون اغلب قبل از مداخله جراحی بیشتر آغاز می شود.
همچنین تعیین دقیق هزینه عمل فیستول قبل از معاینه امکان پذیر نیست، زیرا این مبلغ بسته به محل و تعداد مسیرهای فیستول، نوع لیزر، میزان پیشرفت بیماری، مطب یا کلینیکی که به آن مراجعه می کنید، دستمزد دکتر متخصص و… تعیین می شود. پس لازم است برای این منظور شخصاً به دکتر فیستول مراجعه کنید تا پس از معاینات دقیق هزینه لیزر تعیین شود.
متداول ترین روش های جراحی مورد استفاده عبارتند از:
اگر فیستول مستقیم باشد (شامل حداقل عضله اسفنکتر)، ممکن است فیستولوتومی انجام شود. این روش شامل باز کردن سقف دستگاه است، در نتیجه دهانه داخلی داخل کانال مقعدی به دهانه خارجی متصل می شود و شیاری ایجاد می شود که از داخل به بیرون بهبود می یابد.
جراحی ممکن است همزمان با تخلیه آبسه انجام شود، اگرچه معمولاً فیستول تا هفته‌ها پس از تخلیه اولیه آشکار نمیشود. فیستولوتومی یک درمان طولانی مدت با درصد موفقیت بالا است. این میزان موفقیت بالا باید با خطر بی اختیاری (توانایی کنترل مدفوع) که با تقسیم عضله اسفنکتر مقعدی همراه است متعادل شود.
معمولاً می‌توان مقدار کمی از عضله را برای درمان فیستول مقعدی بدون به خطر انداختن کنترل خود تقسیم کرد. بنابراین، جراح باید ارزیابی کند که آیا فیستولوتومی برای یک بیمار خاص مناسب است یا خیر.
علاوه بر فیستولوتومی، تعدادی گزینه درمانی جراحی دیگر برای فیستول مقعدی وجود دارد که شامل ایجاد برش در عضلات اسفنکتر نمیشود. دو روش رایج مورد استفاده در این بیماران عبارتند از فلپ پیشرفت اندوآنال و روش LIFT.
فلپ پیشرفت اندوآنال روشی است که معمولاً برای فیستول های پیچیده یا بیمارانی با خطر بالقوه افزایش یافته برای رنج بی اختیاری ناشی از فیستولوتومی سنتی اختصاص داده می شود. در این روش، دهانه داخلی فیستول توسط بافت سالم پوشانده می شود تا نقطه منشا فیستول بسته شود.
میزان عود تقریبا 50 درصد گزارش شده است. برخی شرایط مانند بیماری کرون، بدخیمی، بافت پرتودهی شده و تلاش های قبلی برای ترمیم، و سیگار کشیدن، احتمال شکست این درمان را افزایش می دهند.
یکی دیگر از درمان‌های بدون ایجاد برش در اسفنکتر برای فیستول مقعدی، روش LIFT (بسته شدن مجرای فیستول بین اسفنکتریک) است. این روش شامل تقسیم مجرای فیستول در فضای بین عضلات اسفنکتر داخلی و خارجی است. این روش از تقسیم عضله اسفنکتر جلوگیری می کند و میزان موفقیت یک فلپ پیشرفته اندوآنال را دارد.
بیشتر عمل ها را می توان به صورت سرپایی انجام داد، اما گاهی ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد. شناسایی یک متخصص بیماریهای کولورکتال که تعداد زیادی از عمل های مشابه را انجام داده باشد، بخش مهمی از درمان این عارضه است.
اگر مقدار قابل توجهی از عضله اسفنکتر در فیستول درگیر شود، فیستولوتومی ممکن است به عنوان روش اولیه توصیه نشود. جراح شما ممکن است قرار دادن اولیه ستون تخلیه را توصیه کند. این اغلب یک نخ پلاستیکی نازک است که در کل مجرای فیستول قرار می گیرد و انتهای ستون (یا درن) به هم نزدیک شده و محکم می شود، در نتیجه حلقه ای در اطراف مقعد تشکیل می شود که مجرای فیستول را درگیر می کند.
ستون ممکن است به مدت 8 تا 12 هفته در جای خود باقی بماند، در نتیجه اجازه می دهد تمام التهاب فروکش کند و عفونت این عارضه بطور کامل تخلیه شود.
بهبودی پس از جراحی چگونه است؟
درد بعد از جراحی با داروهای مسکن، فیبر و آب کنترل می شود. بیماران باید برای مدت زمانی در خانه با استفاده از حمام سیتز این علائم را کاهش دهند و از یبوستی که می تواند با داروهای مسکن تجویزی مرتبط باشد جلوگیری کنند.
همانطور که قبلا ذکر شد، تا 50 درصد از آبسه ها ممکن است دوباره به صورت آبسه دیگر یا به صورت فیستول آشکار ظاهر شوند. علیرغم درمان مناسب و بهبودی کامل ظاهری، فیستول ها به طور بالقوه می توانند عود کنند اما نرخ عود بستگی به تکنیک جراحی خاص مورد استفاده دارد. توصیه میکنیم برای درمان بیماری تان حتما از یک پزشک با تجربه کمک بگیرید.